CLOMIPRAMINE
موارد مصرف:
کلومیپرامین در درمان اختلالات افسردگی، درمان حالت های فوبیک، وسواس و کاتالپسی تجویز می شود.
هشدار ها: در صورت وجود آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی-عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: خشکی د‌هان، خواب آلودگی، ضعف و خستگی، تاری دید، افزایش فشار داخل کره چشم، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن، افت فشار خون وضعیتی، اختلال ضربان قلب، واکنش های ازدیاد حساسیت، اختلالات رفتاری، اختلالات حرکتی، تداخل در فعالیت جنسی، افزایش اشتها و وزن و عوارض اندوکرین مثل ژنیکوماستی، اختلالات خونی و لرزش در اندام ها و مشکلات دندانی و لثه ها از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این دارو با مهارکننده های آنزیم MAO باعث تحریک CNS و بالا رفتن فشار خون می گردد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر دارو های ضدصرع، مقابله می کند. بعضی از دارو های ضدصرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش می دهند. این دارو اثر کاهنده فشار خون کلونیدین و گوانیتیدین را کاهش می دهد. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازینها موجب افزایش عوارض جانبی ضد موسکارینی و تسکین بخش هر دو دارو می شود. همچنین احتمال بروز حملات تشنجی را افزایش می دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو های مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی-عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی کاردی یا افزایش فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با دارو های ضدتیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فراوردههای حاوی الکل و سایر دارو های مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود. سایمتیدین با مهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد.
نکات قابل توصیه
1- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف به تدریج در طول یک دوره حداقل 4 هفته ای باید انجام شود.
2- در هفته های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرار داد.
3- برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 6-1هفته وقت لازم است.
4- به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویز یک نوبت آن در موقع خواب، کفایت می کند.
5- به بیمار باید یادآوری شود که در صورت بروز علائم ضدموسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می شود.
6- در صورت وجود سابقه مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع مصرف آن، مصرف این دارو را آغاز نمود.
7- در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده مونوآمین اکسیداز باید حداقل یک هفته بین قطع مصرف این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود.
8- این دارو با ایجاد خواب آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند، مانند رانندگی، تأثیر بگذارد.
9- به دلیل بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
10- با مصرف این دارو، خشکی د‌هان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از 2 هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.
مقدار مصرف
بزرگسالان: برای درمان حالت های فوبیک یا وسواس، ابتدا mg/day 25 (در مورد سالمندان 10میلی‌گرم) در یک نوبت واحد مصرف می شود و سپس مقدار مصرف به تدریج تا mg/day 100- 150 در طول دو هفته اول افزایش می یابد. حداکثر مقدار مصرف آن mg/ day 250 میباشد. برای درمان اختلالات افسردگی، ابتدا mg/ day 10 مصرف می شود و سپس مقدار مصرف به تدریج تا mg/ day 30- 150 در یک نوبت واحد در شب یا نوبت های منقسم، افزایش می یابد. حداکثر مقدار مصرف آن mg/ day 250 می باشد. در مورد سالمندان، ابتدا mg/ day 10 در یک نوبت واحد مصرف می شود و سپس مقدار مصرف به تدریج و با احتیاط طی 10 روز تا mg/day 30-750 افزایش می یابد. برای درمان کاتالپسی مرتبط با نارکولپسی، ابتدا mg/ day 10 مصرف می شود و سپس مقدار مصرف به تدریج تا دست یابی به اثر مطلوب، افزایش می یابد. محدوده مقدار مصرف آن mg/ day 10- 75 می باشد.
کودکان: در درمان اختلال وسواس اجباری، در کودکان و نوجوانان با سن بیشتر از 10 سال، ابتدا mg/day 25 به صورت مقدار واحد مصرف می شود و سپس بر حسب نیاز و تحمل بیمار تا mg/day 100 یاmg/kg/day 3 (هر کدام که کمتر باشد) افزایش می یابد. می توان بر حسب نیاز و تحمل بیمار این مقدار را تا mg/day 200 یا mg/ kg/day 3 (هر کدام که کمتر است) افزایش داد.
اشکال دارویی
Tablet: 10mg, 25mg, 50mg, 75mg
