
سیگار کشیدن
- ترك سيگار چه اهميتي دارد؟
ترك سيگار بسيار مهم است. استعمال دخانيات قابل پيشگيريترين عامل مرگ و مير است. استعمال سيگار هر ساله یک سوم موارد مرگ و مير ناشي از سرطان را شامل ميشود. استعمال سيگار شايعترين عامل بيماريزاي سرطان ريه است كه نهايتاً موجب مرگ بيمار ميشود. همچنين سيگار با سرطانهاي ديگر مثل سرطان مري، حنجره، كليه، پانكراس (لوزالمعده) و دهانه رحم ارتباط دارد. استعمال سيگار مشكلات ديگري براي سلامتي ايجاد ميكند، مثل بيماري هاي مزمن ريه، بيماريهاي قلبي، استعمال سيگار طي بارداري سبب اثرات زيانباري روي جنين ميشود. مثل زايمان زودرس، وزن كم نوزاد هنگام تولد.
- فوايد زودرس ترك سيگار چيست؟
فوايد سلامتي ناشي از ترك سيگار قابل توجه ميباشد. تقريباً بلافاصله، گردش خون شخص شروع به بهبود ميكند وسطح مونو اكسيد كربن در خون شروع به كاهش ميكند (مونواكسيدكربن گازي بيرنگ و بيبو است كه در دود سيگار يافت ميشود و سبب كاهش توانايي خون در حمل اكسيژن مي شود). تعداد نبض و فشارخون شخص سيگاري به طور غير طبيعي بالاست، كه پس از ترك سيگار شروع به برگشت به حد طبيعي ميكند. بلافاصله چند روز پس از ترك، احساس شخص از مزه و بو برميگردد و نفس كشيدن براي شخص راحتتر ميگردد.
- اثرات دير رس ترك سيگار چيست؟
افرادي كه استعمال سيگار را ترك ميكنند نسبت به افرادي كه به كشيدن سيگار ادامه ميدهند زندگي طولانيتري دارند. بعد از 15- 10 سال در اين افراد خطر مرگ زودرس ناشي از سيگار مثل افرادي ميشود كه هرگز سيگار نكشيدهاند. حدود 10 سال پس از ترك سيگار خطر مرگ ناشي از سرطان 50-30 درصد كمتر از كساني است كه به كشيدن سيگار ادامه ميدهند. زناني كه استعمال سيگار را قبل از شروع بارداري ترك ميكنند يا كساني كه در سه ماهه اول بارداري سيگار را ترك ميكنند خطر تولد نوزاد با وزن كم و ديگر خطرات مرتبط با استعمال سيگار در بارداري در آنها كم ميشود. ترك سيگار همچنين خطر ساير بيماريهاي مرتبط با استعمال سيگار را كاهش ميدهد مثل بيماري هاي قلبي و بيماريهاي مزمن ريه. همچنين فوايد زيادي در ترك سيگار براي افرادي كه بيمار هستند يا افرادي كه مبتلا به سرطان هستند وجود دارد. ترك سيگار خطر ابتلا به عفونتها را كاهش ميدهد، مثل پنوموني كه سبب مرگ در بيماراني ميشود كه همزمان مبتلا به ساير بيماريها نيز ميباشند.
- آيا خطر پس ا ز ترك سيگار كم ميشود؟
ترك سيگار خطر ابتلا به سرطان را كاهش ميدهد و اين مزيت سبب طولانيتر شدن مدت زماني ميشود كه افراد ديگر سراغ سيگار نروند. در افراد با ترك سيگار خطر ابتلا و مرگ ناشي از سرطان ريه و همچنين خطر ابتلا به ساير سرطانها كاهش مييابد. احتمال مرگ زودرس و شانس ابتلا به سرطان كه به علت سيگار ايجاد ميشود به تعداد سالهاي استعمال سيگار، تعداد پاكتهاي مصرفي در روز، سن شروع استعمال سيگار، وجود يا عدم وجود بيماري در زمان ترك سيگار بستگي دارد.
- در چه سني ترك سيگار بيشترين فايده را دارد؟
در هر سني ترك سيگار در زن و مرد سودمند است. ممكن است افراد مسن تر تمام مزاياي ترك سيگار را دريافت نكنند. به هر حال، خطر مرگ در 16 سال آينده در افرادي كه قبل از 50 سال سيگار را ترك مي كنند در مقايسه با افرادي كه به استعمال سيگار ادامه ميدهند مشابه است. تا سن 64 سالگي، شانس مرگ مشابه افرادي است كه هرگز سيگار نكشيدهاند. در افراد مسنتر كه استعمال سيگار را كنار گذاشتهاند خطر مرگ ناشي از بيماريهاي كرونر قلب و سرطان ريه كاهش مييابد. همچنين مزاياي زودرس (مثل بهبود خون رساني، افزايش انرژي و ظرفيت تنفسي) دلايل خوبي براي افراد مسني است كه سيگار را ترك كردهاند.
- مشكلات مرتبط با ترك سيگار چيست؟
ممكن است ترك سيگار سبب اثرات كوتاه مدتي شود به خصوص در افرادي كه مدت طولاني سيگار مي كشيدهاند. افرادي كه سيگار را ترك كنند معمولاً دچار اضطراب، تحريك پذيري، گرسنگي، خستگي مفرط، اختلال در خوابيدن و اختلال در تمركز ميشوند. خيلي از استعمال كنندگان پس از ترك سيگار به وزنشان اضافه ميشود كه معمولاً كمتر از 10 پوند (5/4 كيلوگرم) ميباشد، اين تغييرات به تدريج ناپديد مي شوند. افرادي كه سيگار را ترك ميكنند براي آينده سالمتر شانس بيشتري دارند.
- چگونه مراقبين سلامت در ترك سيگار به افراد كمك ميكنند؟
پزشكان و دندانپزشكان منابع اطلاعاتي مناسبي هستند كه درباره خطرات استعمال سيگار روي سلامت و همچنين منافع ترك سيگار ميتوانند افراد را آگاه كنند. آنها ميتوانند درباره استفاده مناسب و عوارض جانبي بالقوه درمان جايگزين با نيكوتين به بيماران اطلاع رساني كنند و به آنها كمك كنند تا برنامههاي ترك سيگار مقطعي را دريافت كنند. پزشكان و دندانپزشكان در هر ويزيت با سؤالاتي كه در مورد سيگار از بيماران ميپرسند ميتوانند نقش مهمي داشته باشند.اطلاع رساني به بيماران به منظور ترك سيگار، كمك به بيماران با دادن اطلاعات در مورد ترك سيگار، فراهم كردن اصول كمك به خود، دادن پيشنهاداتي در مورد درمان جايگزين با نيكوتين و ترتيب دادن ويزيت هايي براي پيگيري درمان، اهميت نقش مراقبين سلامت را نشان ميدهد.
- درمان جايگزين با نيكوتين چيست؟
نيكوتين دارويي است كه در سيگار و انواع ديگر تنباكو يافت ميشود و سبب اعتياد ميگردد. محصولات نيكوتين در دوزهاي كم و ثابت نيكوتين در بدن منجر به از بين بردن نشانههاي ناشي از ترك ميشوند. اين نشانهها اغلب در افرادي كه سعي در ترك سيگار دارند احساس ميشود. اين فرآوردهها در چهار فرم وجود دارند (برچسبها، آدامس، اسپري بيني و استنشاقي) كه به نظر ميرسد موثر باشند. شواهدي موجود مي باشد كه تركيب برچسب هاي نيكوتيني با آدامسهاي نيكوتيني يا با اسپري بيني نيكوتيني اثر طولاني تري در ترك سيگار در مقايسه با استفاده از يك نوع تركيب جايگزين نيكوتين دارد. اثر آدامس نيكوتيني در تركيب با برچسبهاي نيكوتيني در كاهش نشانههاي ناشي از ترك سيگار بهتر از درمان دارويي به تنهايي است. محققين به استفاده از تركيب جايگزينهاي نيكوتيني حتماً با مشاوره با پزشك، دندانپزشك، داروساز يا ديگر مراقبين بهداشت توصيه ميكنند.
- برچسب نيكوتيني:
اين فرآورده بدون نسخه در دسترس هستند يك ميزان ثابتي از نيكوتين از طريق پوست عبور ميدهند. برچسبهاي نيكوتيني براي درمان ترك سيگار در قدرتهاي متفاوتي مثلاً براي ترك 8 هفتهاي وجود دارند. در درمانهاي پيشرفته دوزهاي نيكوتين به تدريج پايين آورده ميشود. برچسبهاي نيكوتين معمولاً براي افراد با مشكلات پوستي يا آلرژيك گزينه مناسبي نيستند.
- آدامس نيكوتيني:
اين محصول در داروخانهها در دسترس ميباشد (2 ميلي گرم و 4 ميلي گرم). جويدن آدامس نيكوتيني سبب رهايي نيكوتين در جريان خون از طريق مخاط ميشود. آدامس نيكوتيني براي افرادي كه بيماريهاي مفصل، فك تحتاني و فوقاني يا ديگر مشكلات دندانپزشكي دارند مناسب نميباشند.
- اسپري بيني نيكوتيني:
در سال 1996 توسط FDA تاييد شده است. اين دارو حتماُ بايد توسط پزشك تجويز شود. اسپري بيني داراي پمپي حاوي نيكوتين ميباشد كه استعمال كنندگان تنباكو ميتوانند آن را استنشاق كنند، زماني كه به كشيدن سيگار ترغيب ميشوند مناسب ميباشد. در افراد جوان، افراد با مشكلات سينوسها و بيني و آسم توصيه نميشود.
- نيكوتين استنشاقي:
اين محصول فقط با نسخه پزشك در دسترس قرار ميگيرد و تائيديه FDA سال 1997دارد.
اگر چه استنشاقي نام گرفته است ولي مثل سيگار به ريهها نميرسد. اكثر نيكوتين فقط به دهان و گلو مي رسد و توسط غشاء مخاطي جذب ميشود. عارضه جانبي آن اكثراً تحريك دهان و گلو و ايجاد سرفه است. هر كسي با بیمارهای تنفسی مثل آسم بايد با احتياط مصرف كند.
- آيا ترك سيگار بدون كمك نيكوتين امكان پذير است؟
بوپروپيون. يك داروي ضد افسردگي است كه با تجويز پزشك در اختيار قرار ميگيرد. در سال 1997 توسط FDA تائيد شده است. اين دارو به منظور درمان اعتياد به نيكوتين مصرف ميشود. اين دارو ميتواند سبب كاهش نشانههاي ناشي از ترك سيگار و كاهش ميل به سيگار ميشود. بعضي از عوارض بو پروپيون شامل دهان خشك، اختلال در خواب رفتن، سرگيجه و راشهای پوستي است. افرادي كه سابقه تشنج دارند يا به اشتهايي عصبي يا پرخوري عصبي دارند يا ديگر بيماري ها كه با بوپيروپيون تداخل ايجاد ميكند، نبايد مصرف شود.
- چه تلاشي در ترك سيگار بعد از عود بايد شود؟
در خيلي از سيگاريها ترك سيگار سخت است. آنها معمولاً قبل از ترك كامل سيگار چندين بار سعي در ترك داشتهاند. همچنين احتمال عود در چند هفته يا ماه اول بعد از ترك وجود دارد. افرادي كه به مدت سه ماه سيگار را ترك كنند ميتوانند بقيه زندگيشان را بدون سيگار سپري كنند.