بيماری عروق كرونر قلب
آناتومي قلب
قلب يك پمپ عضلاني با چهار حفره اصلي شامل يك بطن و يك دهليز در سمت راست و يك بطن و يك دهليز در سمت چپ است. قلب انسان در هر روز بيش از صد هزار بار مي تپد تا از يك طرف خون سرشار از اكسيژن و مواد غذايي را به بافت ها و اعضاي بدن برساند و از طرف ديگر خون بازگشتي از اندام هاي بدن را براي اكسيژن گيري به ريه ها برساند. براي انجام اين وظيفه مهم، خود عضله قلب هم نياز به اكسيژن كافي دارد.
در سطح قلب دو شريان اصلي تغذيه كننده عضله قلب به نام شريان ها ي كرونر راست و چپ قرار دارند. ميزان اكسيژن مورد نياز قلب وابسته به ميزان فعاليت قلب است، البته عروق كرونر سالم به راحتي قادر به انجام اين امر هستند، زيرا آن ها داراي ديواره ارتجاعي هستند كه در صورت لزوم گشادتر شده تا خون بيشتري در آن ها جريان پيدا كند.
بيماري عروق كرونر قلب
به طور کلی هرگاه یک یا چند تنگی یا انسداد در مسیر عروق کرونری (رگ هاي تغذيه كننده قلب) وجود داشته باشد بیماری عروق کرونر نامیده می شود. مهم ترین و شایع ترین علت تنگی یا انسداد کامل عروق کرونر تصلب شرائین یا آترواسکلروز است. تروما، بیماری مادرزادی و گاهاٌ آمبولی به داخل عروق کرونر هم از علل نامعمول بیماری عروق کرونر هستند.
تصلب شرايين (آترواسكلروز)
هنگامي که رسوبات چربي و ساير مواد در سرخرگ‌هاي بدن تجمع يابد يا وقتي ديواره داخلي يک سرخرگ آسيب ببيند موجب تجمع سلول‌هاي خوني به نام پلاکت و تنگي آن ها مي‌شود و عبور جريان خون دشوار مي‌گردد که به اين حالت «تصلب شريان يا آترواسكلروز» مي‌گويند. اين وضعيت به انسداد عروق خوني قلب (سرخرگ‌ها) و در نتيجه بروز حمله قلبي يا مغزي منجر مي‌شود.
علائم شايع:
تا زماني که آترواسکلروز به مراحل پيشرفته نرسيده باشد، اغلب بدون علامت است. بروز علايم بستگي به اين دارد که خونرساني کدام قسمت بدن کم شده و شدت و گسترش بيماري در چه حد است.
- گرفتگي عضله، وقتي که رگ هاي پا درگير شده باشد.
- آنژين صدري يا حمله قلبي، وقتي رگ هاي قلبي درگير شده باشند.
- سکته مغزي، يا کاهش ناگهاني و موقت خونرساني به مغز ، اما بدون بروز سکته، در صورتي که رگ هايي که به گردن و سپس مغز مي‌روند، درگير شده باشند.
پیش زمینه های متعددی برای شروع تشکیل پلاک و در نهایت بروز آترواسکلروز شناخته شده اند که مهمترین آن ها عبارتند از:
در درمان این بیماری از داروهای گشاد کننده عروق، شیوه های غیر جراحی مثل بالون زدن، تعبیه استنت و یا عمل جراحی به منظور زدن میان‌بُر (باي پس) استفاده می‌شود. همزمان با آن اقدامات دارویی، تغییر روش زندگی و روش های تغذیه‌ای و دارویی برای کاهش پیشرفت بیماری و عوارض بیماری استفاده می شود.
باید توجه کرد که بسیاری از این عوامل خطر ساز (ریسک فاکتورها) بالقوه قابل کنترل هستند. با كنترل فشار خون، میزان چربی های خون و حتی بیماری قند می توان به میزان قابل توجهی از بروز پدیده تصلب شرايين و بیماری عروق کرونر پیشگیری کرد.
